Μια δεύτερη ανάγνωση της δήλωσης Καρυπιδη

Η επιλογή του Θόδωρου Καρυπίδη να τοποθετηθεί δημόσια, δυο μήνες και κάτι μετά την προηγούμενη τοποθέτησή του στην έναρξη της φετινής σεζόν, έρχεται σε μια περίοδο που στον Άρη… περισσεύει η απογοήτευση και η κριτική διάθεση από όλους και προς όλους. Φυσικά και προς τον ίδιο τον ισχυρό άνδρα της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ. Την κεφαλή του οικοδομήματος.

Η δήλωση που αναρτήθηκε χθες κινείται πάνω σε τρεις χρονικούς άξονες. Έχει σαφείς αναφορές στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Και όλα αυτά στις σωστές δοσολογίες. Δηλαδή αφενός αναγνωρίζει τα σφάλματά του όσον αφορά κάποιες επιλογές σε προσθήκες που δεν… βγαίνουν και για τις οποίες δέχεται αυστηρή κριτική αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μοχθεί για τον Άρη. Η παραδοχή των σφαλμάτων είναι μεγάλη υπόθεση. Προϋποθέτει γενναιότητα, υπευθυνότητα και διάθεση αποφυγής παρόμοιων καταστάσεων στο εγγύς μέλλον αφού η διάθεση για να συνεχίσει να είναι ο Άρης ανταγωνιστικός και να διεκδικεί στόχους εναρμονισμένους με το μέγεθός του… παραμένει λυσσασμένη από μέρους του.

Δεν γίνεται όμως να μην παραδεχθούμε παράλληλα, ότι όλα όσα αναφέρει για την αντιμετώπιση που τυγχάνει ο Άρης και το περιβάλλον που επιχειρεί, είναι αληθή. Στην πραγματικότητα αυτά που βιώνει ο Αρης θα πρέπει να αποτελέσουν μια ξεχωριστή τοποθέτηση που δεν είναι αναγκαίο να προέρχεται από τον Θοδωρή Καρυπίδη, το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να το πράξει μέσω της αυτοκάθαρσής του. Το club της Θεσσαλονίκης δέχεται τεράστιο πόλεμο (ενδεικτικά υποθέσεις Ντούρμισαϊ, Λάσκοφ, ανάκλησης αδειοδότησης, επιλεκτικών τιμωριών ποδοσφαιριστών και επιλεκτική χρήση του VAR) αλλά και ο ίδιος προσωπικά με συνεχείς προσπάθειες να τρωθεί το ίματζ του και μέσω αυτού και ο Άρης.

Τολμώ να πω ότι ο Άρης στα χέρια προηγούμενων παραγόντων του, με τέτοιο πόλεμο θα ήταν το πολύ 8ος και με σοβαρά οικονομικά ζητήματα που θα έθεταν ακόμη και ζήτημα επιβίωσής του. Αυτό σαφώς και δεν απαλλάσσει τον ισχυρό άνδρα της ΠΑΕ από την ευθύνη των επιλογών του, έστω και αν αναγκάζεται στη συνέχεια να τις… χρυσοπληρώνει. Όσο το κάνει εντός του ανεκτού ορίου που επιβάλλει το νέο FFP (γίνεται ειδική αναφορά σε αυτό), σημαίνει ότι απλώνει τα πόδια μέχρι εκεί που φθάνει το πάπλωμα και παράλληλα μαθαίνει από τα λάθη του και γίνεται σοφότερος.